روزنامه هندی "پایونیر" در سرمقاله خود نوشت: ۵۰ سال بعد از رحلت نبی اکرم (صلّی الله علیه و آله وسلم) در سال ۶۳۲ میلادی، تروریست ها با پوشیدن لباس اسلام، فساد و وحشی گری خود را پنهان کردند.

این روزنامه در ادامه با بیان اینکه اسلام خشونت را حرام می داند و از صلح و عدالت حمایت می کند، در ابتدای سرمقاله خود این سؤال را مطرح کرد: اگر خشونت هیچ جایگاهی در اسلام ندارد، پس چرا اعمال تروریستی در سرتاسر جهان به نام دین انجام می گیرد؟ این تروریست ها که لباس دین می پوشند، چه کسانی هستند؟

روزنامه پایونیر تصریح کرد: جواب این سؤال این است که ۵۰ سال بعد از رحلت پیامبر انسانیت (ص)، بین جوهر حقیقی اسلام و بین گروهک های جنایتکار وابسته به سران قدرت خبیث سیاسی که خود را خلفاء نامیدند، درگیری به وجود آمد و این گروه جنایتکار با قدرت شمشیر و از طریق ایجاد رعب و وحشت در میان مسلمانان برای دستیابی به حمایت مردم، مدعی خلافت شدند .

این روزنامه، بارزترین نمونه های این خلفای تروریست را یزید بن معاویه (لعنت الله علیهما) در آن زمان و ابوبکر البغدادی در عصر حاضر معرفی کرد.

"حسن خورشید" نویسنده این مقاله نوشت: آغاز تأسیس این اندیشه تروریستی به زمانی بر می گردد که یزید خلافت اسلام را غصب کرد و از امام حسین (ع) که با خلافت وحشیانه آن مخالف بود، خواست که بیعت بگیرد.

وی بیان داشت: امام حسین (ع) تنها به این خاطر که یزید یک فردی تروریست، متعصب و وحشی بود، با آن مخالف نبود، بلکه به این خاطر که رفتار یزید غیر اخلاقی بود تا حدّی که اعمال بد آن حتی در جوامع  کنونی حرام و ممنوع است. بعد از آن یزید تنها دو راه پیش روی فرزند رسول الله (ص) قرار داد. یا بیعت یا مرگ.

خورشید ادامه داد: اگر امام حسین (ع) گزینه اول را انتخاب می کرد، در این صورت پذیرش فساد یزید از سوی امام حسین(ع) به معنی انحراف همیشگی دین حنیف بود و دین جدید و دروغینی با پوشش و ظاهر اسلام به وجود می آمد. راه جایگزین این بود که امام حسین (ع) به همراه ۷۱ نفر از خانواده و اصحاب خود بعد از سه روز گرسنگی و تشنگی در دهم محرم سال ۶۱ هجری در صحرای کربلا بی رحمانه ترور شود و حتی فرزندش حضرت علی اصغر (ع) ۶ ماهه از این جنایت در امان نبود و آن حضرت با خون پاک خود کشتی در حال غرق شدن اسلام را به ساحل رساند.